“Als adviseur bij Doarpswurk zie ik het zo af en toe gebeuren: een enthousiaste groep dorpelingen die met frisse moed aan de slag gaat met een nieuw plan. Of het nu gaat om het vergroenen van het dorpsaanzicht, het aanleggen van een wandelpad, of het schrijven van een dorpsvisie – de energie spat er in het begin vanaf.”
Deze blog is geschreven door Freija de Jong, adviseur bij Doarpswurk
“Er gebeurt een tijdje niets. Jij vraagt nog eens hoe het ervoor staat, biedt hulp aan, probeert het vuurtje brandend te houden. Maar steeds hoor je hetzelfde: “Ja, we zijn er nog wel mee bezig, maar het is nu even stil.” En dan begint de twijfel. Moet je blijven duwen? Of trek je aan iets dat niet meer gaat lopen?
Ons advies: nee.
Sterker nog – soms is stilstand gewoon onderdeel van het proces.
We denken vaak dat een goed initiatief meteen zichtbaar resultaat moet opleveren. Maar in de praktijk werkt het anders – zeker in dorpen waar mensen hun inzet vrijwillig doen, naast hun werk, gezin en andere verplichtingen.
Een plan dat stilvalt, is niet meteen een slecht plan. Het betekent meestal gewoon dat de timing nog niet klopt. De energie is even op, of de aandacht ligt ergens anders. En dat is helemaal oké.
Ze blijven ergens hangen – in een verslag, in een herinnering, in het hoofd van een bestuurslid, in het collectieve dorpsgeheugen. En dan, soms maanden of jaren later, duikt het idee ineens weer op. Tijdens een dorpsfeest, een vergadering, of gewoon bij de koffie in het dorpshuis: “We hadden toen toch dat plan voor een wandelpad… Hoe staat het daar eigenlijk mee?”
En dan zie je het weer borrelen: mensen worden weer enthousiast. De vonk slaat opnieuw over. En dát is het moment om aan te haken. Want dan is de energie er weer, en komt het initiatief vanzelf weer tot leven.
De weg van idee naar uitvoering is zelden recht. Het kronkelt, hapert en verdwijnt soms zelfs even uit beeld. Maar dat hoort erbij, zeker als het draait op vrijwilligers en het gewone leven nu eenmaal ook aandacht vraagt.
Soms is de ware kunst van besturen niet het onophoudelijk trekken aan een project of idee, maar juist het geduldig wachten. Het vertrouwen hebben dat goede ideeën, net als goede wijn, soms gewoon even tijd nodig hebben om te rijpen.
De rol van een dorpsbelang of dorpshuisbestuurder is dan ook niet altijd die van de voortrekker, maar van degene die overzicht houdt. Die op het juiste moment klaarstaat om aan te haken, mee te denken en te ondersteunen – met frisse energie, nieuwe inzichten en de juiste mensen.
Zo krijgt elk initiatief zijn moment. En vaak blijkt: dat moment komt vanzelf, als je het de tijd geeft!”
Freija de Jong
Foto’s en tekst overgenomen van Doarpswurk.
“Als adviseur bij Doarpswurk zie ik het zo af en toe gebeuren: een enthousiaste groep dorpelingen die met frisse moed aan de slag gaat met een nieuw plan. Of het nu gaat om het vergroenen van het dorpsaanzicht, het aanleggen van een wandelpad, of het schrijven van een dorpsvisie – de energie spat er in het begin vanaf.”
Deze blog is geschreven door Freija de Jong, adviseur bij Doarpswurk
“Er gebeurt een tijdje niets. Jij vraagt nog eens hoe het ervoor staat, biedt hulp aan, probeert het vuurtje brandend te houden. Maar steeds hoor je hetzelfde: “Ja, we zijn er nog wel mee bezig, maar het is nu even stil.” En dan begint de twijfel. Moet je blijven duwen? Of trek je aan iets dat niet meer gaat lopen?
Ons advies: nee.
Sterker nog – soms is stilstand gewoon onderdeel van het proces.
We denken vaak dat een goed initiatief meteen zichtbaar resultaat moet opleveren. Maar in de praktijk werkt het anders – zeker in dorpen waar mensen hun inzet vrijwillig doen, naast hun werk, gezin en andere verplichtingen.
Een plan dat stilvalt, is niet meteen een slecht plan. Het betekent meestal gewoon dat de timing nog niet klopt. De energie is even op, of de aandacht ligt ergens anders. En dat is helemaal oké.
Ze blijven ergens hangen – in een verslag, in een herinnering, in het hoofd van een bestuurslid, in het collectieve dorpsgeheugen. En dan, soms maanden of jaren later, duikt het idee ineens weer op. Tijdens een dorpsfeest, een vergadering, of gewoon bij de koffie in het dorpshuis: “We hadden toen toch dat plan voor een wandelpad… Hoe staat het daar eigenlijk mee?”
En dan zie je het weer borrelen: mensen worden weer enthousiast. De vonk slaat opnieuw over. En dát is het moment om aan te haken. Want dan is de energie er weer, en komt het initiatief vanzelf weer tot leven.
De weg van idee naar uitvoering is zelden recht. Het kronkelt, hapert en verdwijnt soms zelfs even uit beeld. Maar dat hoort erbij, zeker als het draait op vrijwilligers en het gewone leven nu eenmaal ook aandacht vraagt.
Soms is de ware kunst van besturen niet het onophoudelijk trekken aan een project of idee, maar juist het geduldig wachten. Het vertrouwen hebben dat goede ideeën, net als goede wijn, soms gewoon even tijd nodig hebben om te rijpen.
De rol van een dorpsbelang of dorpshuisbestuurder is dan ook niet altijd die van de voortrekker, maar van degene die overzicht houdt. Die op het juiste moment klaarstaat om aan te haken, mee te denken en te ondersteunen – met frisse energie, nieuwe inzichten en de juiste mensen.
Zo krijgt elk initiatief zijn moment. En vaak blijkt: dat moment komt vanzelf, als je het de tijd geeft!”
Freija de Jong
Foto’s en tekst overgenomen van Doarpswurk.
Doarpswurk is de onafhankelijke koepelorganisatie voor dorpshuizen en dorpsbelangen in de provincie Fryslân. Van de...
